Na de prachtige overwinning op SISSA 3, waar we ze tot in de eeuwigheid aan blijven herinneren natuurlijk, mochten we deze zaterdag aantreden tegen Hoogeveen 2. Uiteraard vol hoogmoed nu, maar dit team is op papier toch echt wel een stuk sterker dan ons eigen derde, 1 van de kanshebbers voor promotie als we eerlijk zijn. Maar je moet nooit een wedstrijd ingaan met de gedachte dat je gaat verliezen, dus ik vertel mijn team gewoon dat we ze moeten kunnen hebben. Helaas blijkt dit anders af te lopen.

Op bord 2 speelt Anne, hij lijkt een soort Italiaan te spelen, ik vind het heel lang er vrij prima uitzien, klein beetje spanning op de damesvleugel maar beide spelers hebben geen haast en laten het lekker staan, totdat er daar op gegeven moment vleugelpionnen en vervolgens torens geruild worden. De zwarte dame had daar teruggepakt, Anne gebruikt zijn loper om die naar een ander veld te jagen, en voor ik het doorheb hoor ik opeens dat ze dit kat-en-muisspel tussen loper en dame 3x herhaald hebben, en er dus remise wordt geclaimd. Nou ja, prima, remise op bord 2 tegen een sterk team mag ik niet over klagen, hoewel ik denk dat er nog genoeg leven in de stelling zat, maar soit.

Even verderop aan bord 4 zit Roland, en na een vrij spectaculaire openingsfase met beide spelers die geen behoefte hebben aan een f-pion, weet de tegenstander helaas een naar zetje te vinden waardoor Roland een kwaliteit verliest. Hij probeert vervolgens nog wel lekker op de trucjes te spelen, met onder andere een onverdedigd paard op f6 die toch niet gepakt kan worden, maar de tegenstander blijft scherp en het is niet meer te redden, helaas.

Niet lang daarna komt Paul van bord 1 ook met droevig nieuws. Ondanks dat hij in zo’n heerlijke typische Paul-stelling zat (beiden uit theorie op zet 4, ontzettend dynamisch spel), had hij al een tijdje moeite want zijn koning was naar e6 gejaagd. Uiteindelijk heeft dit tot nog een nederlaag geleden. En op bord 3 gaat het ook al mis, Merlijn zit lang in een rustige Gucci Piano (zoals de kids het noemen) maar ergens gaat het tactisch mis en weet zijn tegenstander een stuk te winnen. Hij lijkt nog misschien haar dame te kunnen insluiten, maar ze heeft precies 1 ontsnappingsroute nog over, die ook wordt gevonden. Op de hoge borden wordt de eerste helft van de match dus beslist in 0.5 – 3.5, niet best voor de kansen.

We hebben elk punt hard nodig om nog te kunnen winnen of om remise te halen, dus als eerst Joël en dan Lucas naar me toe komt nadat hun tegenstanders remise aanboden, moet ik ze toch een nee verkopen. Maar ja, soms zit er niet meer in. Lucas, bord 5, stond eigenlijk al de hele partij matig, nadat hij niet meer mocht rokeren na een dameruil na wellicht iets te snel spel in de opening. Dat hij nu toch weer in een remise eindspel is gekomen is best wel knap. Hij probeert het nog even hard, maar er zit gewoon echt niet meer in, dus het wordt toch remise. Als je me om 14:00 dat had verteld was ik dik tevreden, dus ik heb er vrede mee.

Op bord 6 speelt Rick, en ik had de opening niet echt gezien maar het zag er vrij normaal uit allemaal. Zijn tegenstander had helaas gewoon een betere dag, elke keer dat ik keek kwamen er telkens meer kleine of grote voordeeltjes bij en op gegeven moment was het helaas straal verloren, en daarmee ook de wedstrijd jammer genoeg. Het is niet anders.

Op bord 8 ploetert Rosaline nog iets langer door dan Rick, maar ze was dan ook wat later binnengekomen door een lekke band. Ik was al lang blij dat ze er überhaupt kon zijn want ze was een invaller voor iemand die toch werk bleek te hebben die zaterdag. Ik weet niet of ze dit met opzet heeft gekozen vanwege de naamsgelijkenis, maar Rosaline speelt een Rossolimo. Hier helaas een beetje hetzelfde verhaal als bij Rick, een langzame neergang totdat de stelling noodzaak biedt tot materiaalverlies. De centrumpionnen van zwart blijken vervolgens te sterk om te stoppen en ze leveren uiteindelijk een mooi mat-net op.

Tot slot zit aan bord 7 dus Joël, die ik eerder had verteld om toch maar door te spelen in een stelling die nog duidelijker remise was dan die van Lucas. Dame, loper, en 6 pionnen aan beide kanten, en snel nadat Joël nee zegt worden die dame en loper ook nog eens afgeruild. Koningen staan even dichtbij en de pionstructuur is een exacte kopie, dus echt duidelijk niks voor te spelen. Tenminste, als beide spelers de juiste beslissingen nemen. Dit blijkt toch lastig op ons niveau, want ergens maakt wit een klein foutje en opeens zie ik dat in het eindspel dat overblijft Joël eerder gaat promoveren. Hij ziet dit ook, en vol vertrouwen marcheert hij de pion vooruit. De tegenstander laat hem vervolgens nog wel bewijzen dat hij dit uit kan spelen, maar Joël blijft heel rustig en weet zijn nieuwe dame precies zo te gebruiken dat hij de witte koning en de bijna gepromoveerde pion geen kansen geeft. Langzaamaan komt zijn eigen koning dichterbij en op het einde geeft hij wit nog een kans om te promoveren – maar het is een schijnkans, want als het wordt aangenomen dan heeft Joël mat in 1 met dame en koning op de juiste velden. Er wordt nog lang naar gestaard, maar dan wordt toch de nederlaag erkend. Hebben we gelukkig tenminste 1 winstpartij vandaag.

2-6 dus, een pijnlijke nederlaag. Maar zoals gezegd, dit is niet 1 van de teams waar we favoriet voor de winst zouden zijn, dus laten we er niet te lang over tobben. Bovendien was het prachtig mooi met 4 teams in het DSC te zijn en hebben we het wel heel gezellig en leuk gehaald. De pizza’s en SPAGHETTI bij Napoli achteraf hielden de sfeer er ook goed in, dus al met al een mooie dag lijkt me. Over 2 weken mogen we naar Assen toe, hopelijk valt er daar meer succes te behalen.

verslag door Diederick