Ik heb een angstgegner, een hele vereniging zelfs, die in Emmen huist. Ooit deed ik lollig tegen Ton Selten (1.e4 e5 2.pf3 d6 3.d3 f5??) en verloor. Later deed ik serieus tegen Marcel Struik (wit, 1.e4 c6 2.d4 d5 3.e5 lf5 4.pc3 e6 5. g4 lg6 6.Pge2) en verloor. Vannacht trilde ik in bed. Overdag belde ik met teamgenoten in de hoop op rust. Emmen uit stond weer op het programma, ditmaal met de Nosboppers. Tot overmaat van ramp deelde Mathijs mij de taak toe een restaurant te vinden. Help, een restaurant op maandag, in Emmen. Het werd de favoriete Chinees van Jan van Os. De strijd was meteen aan.

Autowissels en -overschot, enthousiast binnendruppelende schakers, de conclusie in de nieuwe bak van Roorda was dat 8 minuutjes later vertrekken in een wedstrijd waarin Hemmes speelt geen gek resultaat is. Bovendien was het ruim op tijd om in de Chinees nog wat te grollen met de vrijpostig grappende gastvrouw.

Meer malt dan bier, meer fris zelfs nog. Meer gevangenis maaltijden ook, dan dat ik ooit gezien heb. Als vakjesborden de luxe gerechten vervoeren weet je dat het de kwaliteit van het eten moet zijn dat het bij Jan van Os tot de favoriet maakt. Die kwaliteit viel niet tegen, maar wel in het niet bij de kwantiteit. Een slingerweg naar het buurthuis, waar de stampende prairie-dansers al aan het warmdraaien waren, was het laatste restje tot aanvang van de wedstrijd.

Er werd wederom geloot om de opstelling. Behalve door mij, ik wilde op 1. Bord 8 stemde me droef vorige wedstrijd en droefenis kon ik niet gebruiken in deze wedstrijd.

Benno op 8 is altijd garantie voor spanning, vooral omdat het Benno is. De man wilde een Olifant, maar kreeg een systeem. Dat is alles behalve een olifant en bovendien moeilijk te verslaan. Heel moeilijk, want hij was als laatste klaar.

Eerste klaar was ikzelf, wederom tegen Marcel Struik, wederom een Caro met wit en wederom offbeat (1.e4 c6 2.d4 d5 3. e5 c5 4.c4!?) Na 10 zetten waren de dames geruild en offerde ik mijn toren (nee geen kwal) op a1 voor een centrum en verwarring. Het paard is niet geslagen en heeft niet meer bewogen. Mijn paarden wel, waardoor ik de partij mocht beëindigen met Pf6-e8 (verder een pion op d7 paard op e6, zwart toren op c4, h8 en koning op b8. De rest bespaar ik u) om de pion op d7 te laten promoveren. 0-1. Angstgegner af?

Naast mij speelde Wouter, die vliegensvlug een raar ogende huisvariant tegenover zich kreeg van Brinks. Positioneel speelde Wouter het uitstekend. Hij gebruikte ook (verstandig) goed zijn tijd, wat hem misschien wel duur kwam te staan. Toen de schapen het drogen op getrokken moesten worden ontbrak het aan de kracht. 1-1

Daar weer naast zat Simon, die zich af vroeg waarom zijn tegenstander de zetten deed die hij deed. Ook wist hij niet goed wat hij moest doen, maar dat ging over een mogelijke PhD (en waar dan?!) en niet over zijn partij. In die partij deed zijn tegenstander iets g6-erigs. En Simon deed iets houdgreperigs. Pc6 leek in ieder geval niet handig, vanaf dat moment kneep Simon steeds harder en harder tot de boel knapte. 1-2

Op 6 de Leider zelf. Het weekend Amsterdam uitspelen, in de vroege ochtend een grootmeester, een barman en een bijna werkloze afbeulen op het sportveld en in de avond schitteren in de Caro. Het overwicht na een zet of 10 was vermoedelijk groter dan dat na zet 30. Maar ook het toren-(gelijke)lopereindspel dat resteerde bood meer dan genoeg kansen, spelen tegen een iso en een slechte loper is ieders natte droom lijkt me. Mathijs was toch wat uitgeput en niet zo overtuigd van zichzelf als anders. Maar de winst kwam er wel. 1-3

Een barman die niet aan het sporten was, maar wel meereizde naar Emmen, en nog lang niet is uitgereisd, was Roorda aan 4. Oppo boontje kwam om zijn Benko te ontwijken. Maarten krabde op zijn achterhoofd, vooral nadat e2-e3-e4 elkaar snel opvolgde en zijn loper op c5 gereanimeerd werd door zijn opponent. Dit bleek belangrijk, zeker toen Boontje moest kiezen tussen het laten leven van deze loper of een paard op f4. Meteen klaar was het niet, maar Maarten won wel. En met de gedachten bij onze teamgenoot reed hij op de terugweg zelfs nog even door de Schubertlaan. Een ode. 1-4

Het tweede matchpunt werd op 7 binnengehaald door Hemmes, die deze keer eens beloond werd voor zijn hang naar secuur-spel. Een draak met een onbeantwoord kort en een prematuur h5 begon al snel lekker te ogen voor wit. Toen sommigen dachten dat Hemmes een kwal achter stond, bleek de toren nog verstopt te zijn. Een stuk meer dus. Immer secuur en rustig duurde het nog tot na halverwege. Het had ook het eerste punt kunnen zijn, maar een punt bleef het. 1-5

Edim op 5 denkt niet in centipawns, maar in kansen. Als geen ander weet hij dat een losing streak hoort bij het spel en als geen ander weet hij dat vasthouden aan je plan de weg naar succes is. In het Frans offerde hij met wit een pion voor prettig, hetgeen verzanden in een beetje prettig en weinig tijd voor beide. Mijn oog was op het moment suprême bij mijn eigen analyse, maar de educated guess doet vermoeden dat in het laatste half uur de kwaliteit en snelheid de doorslag heeft gegeven. 1-6

En dan Benno, die zichtbaar worstelde met het creëren van kansen tegen zijn solide tegenstander. Een stemmetje van vrijdag sprak hem toe dat hij niet moest rusten voor de vis op het droge was. In de variant die won had hij geen actieve herinneringen meer aan de winnende variant. Het moet gezegd, het was daar eigenlijk ook al te moeilijk voor wit om nog redding te vinden. Knap geworsteld, het mag ook wel eens moeilijk gaan. 1-7

We groeien, we winnen, we genieten. In een seizoen waarin we door verhuizingen en andere zaken wat kern zijn verloren blijft het fijn samenspelen, zeker met nieuwe aanwinst Wolter ‘juist-om-deze-uitwestrijden-speel-ik-geen-NOSBO’ Moonshine. Simon maakt de leukste plaatjes. Ik ga slapen.

Verslag door Koen