Het is een zonnige zaterdag als we ons verzamelen op het station voor de reis naar Leeuwarden. Daar mogen we gaan spelen in onze eerste wedstrijd van het seizoen tegen het derde team van Philidor 1847. 1847, in dat jaar werd in Nederland het eerste openbare telegram verstuurd om maar even een indicatie te geven hoe lang geleden dat is, maar toen waren ze in Leeuwarden dus al druk aan het schaken! Met zo’n historie kan het niet anders dan dat dit een geduchte tegenstander wordt. Zelf hebben we enkele veranderingen sinds vorig jaar, we hebben helaas enkele sterke speelsters verloren die meer uitdaging zijn gaan zoeken in het 2^e, maar we hebben gelukkig ook veel nieuwe aanwas gevonden.

Na een korte trip in de auto’s van Roland en Paul worden we hartelijk verwelkomd door onze kersverse teamleider Remco (ondergetekende had zin in een jaar met iets minder verantwoordelijkheid) die via een andere route reisde, en na een korte kennismaking en uitleg van het thuisspelende team kunnen we achter onze borden plaatsnemen. Het eerste resultaat van de dag volgt al vrij snel; op bord 2 gaat Paul een erg leuke scherpe variant in, maar hij maakt ergens in die variant helaas een klein foutje en dat is in scherpe varianten natuurlijk erg gevaarlijk. Snel wordt zijn koning omringd door vijandelijke stukken en moet Paul helaas opgeven.

Het volgende resultaat volgt op bord 5 van de formidable Franse, Aurore. Het was een mooie partij met spel voor beide kanten, totdat haar tegenstander uit het niets een stuk blundert. Oeps. Puntje voor ons. Ondertussen op bord 8 moet debutant Freerk het tegen een jeugdspeler opnemen, altijd vervelend naar mijn mening (waarom? Weet ik ook niet, misschien vanwege de extra druk en moeilijke inschatting). Veel geweld vond plaats op dit bord, de jonge speler offert een stuk en krijgt er ruimschoots compensatie voor en met zijn koning wagenwijd open en twee sterke lopers eropgericht moet ook Freerk helaas opgeven. 1-2

Wie ook debuteerde was onze muzikant Dylan, op bord 6. Tot vreugde van zijn voorbereiding gaat de tegenstander een variant in die donderdag in het proeflokaal vele malen op het bord is verschenen. Dylan weet dus ook precies wat hij moet doen en weet daarmee op gegeven moment een kwaliteit te winnen. Maar zijn opponent vecht venijnig terug en weet het lastig genoeg te houden dat Dylan op gegeven moment, wellicht iets te nonchalant, remise aanneemt. Volgens het allom gehate vieze woord, de ‘computer’, stond hij compleet gewonnen. Maar het was niet makkelijk en in zijn positie, remise tegen een sterke tegenstander (1663) in je eerste wedstrijd, snappen we het allemaal. Een goed einde voor je eerste concert, maar volgende keer hopen we op die encore.

Daarna waren Roland en ikzelf klaar, ik weet niet meer precies wie eerst. Van de partij van de heer Kroezen op bord 4 heb ik weinig meegekregen, elke keer dat ik keek zag het er vrij remise-achtig uit, tot laat in de middag waar hij opeens in een toren eindspel met een pion meer stond. Die toren kon daarna vrij snel meer pionnen opsnoepen en vervolgens ook de winst pakken. Zelf had ik ook een eindspel op bord 7, maar met zoals bij mij gewoonlijk in het eindspel enkele inaccurate zetjes had ik dit van gelijk naar compleet verloren weten om te toveren. Met 3 extra vrijpionnen op het bord was ik, en iedereen om mij heen, ervan overtuigd dat ik ging verliezen. Maar ik besloot toch nog even door te spelen en mijn tegenstander te laten bewijzen dat hij wist hoe hij moest omgaan met mijn sterke loper die al zijn achterblijvende pionnen van een afstand kon monitoren. Dit bleek de juiste strategie want hij wist niet waar hij moest beginnen en uiteindelijk kon ik samen met mijn koning mijn loper offeren om de rest van zijn pionnen op te eten. Dit halfje voelde als een overwinning voor mij.

De stand is nu 3-3 en de spanning dus hoog! Op bord 1 speelt Remco – de NS had maar weer eens haar onbetrouwbaarheid bewezen door Daniël in Haarlem te stranden en dus werd onze leider geforceerd om zijn plaats in te nemen. Maar hij deed zeker niet onder voor Daniël en speelde een prachtige partij met scherp spel voor beide kanten, maar helaas viel het doek uiteindelijk voor hem. We waren dus afhankelijk van het laatste bord, 3, om nog een half matchpuntje te kunnen winnen. Daar vinden we nog een nieuwkomer, Jordi, die vol overtuiging had gezegd “zet mij maar op een hoog bord”. Maar gezien zijn gevierde vaardigheden op de maandagen is dit eigenlijk geen gek voorstel. Op zijn bord komt dan ook een wonderschone partij. Jordi weet zelfs een dame te winnen voor wat stukken en staat sowieso gewonnen. Maar die stukken, en hoe open zijn koning is, maken het wel gevaarlijk voor hem, en zorgen ervoor dat hij constant veel tijd kwijt is aan rekenen om niet opeens een falikante misstap te maken. Dit zorgt uiteindelijk voor een situatie waar helaas iedereen weet dat Jordi een prachtige positie heeft (ook al staan er twee zwarte paarden en een loper om zijn witte koning heen), maar hij in slechts 5 minuten dit niet op kan lossen en dus zich geforceerd voelt om genoegen te nemen met remise. Erg jammer, want zulk mooi spel had een vol punt verdiend. Maar tsja, de klok is nou eenmaal ook een belangrijk stuk. Een belangrijke les dus ook voor zijn eerste partij, en desalniettemin een mooi debuut.

Helaas dus wel een nipt verlies voor ons, 3.5-4.5, maar wel goede ervaringen rijker. Ik prop snel een broodje kroket van de bar naar binnen omdat Paul, die natuurlijk al uren wacht totdat de rest ook klaar is, graag naar huis wil en als ik mijn fiets pak op het station in Groningen kom ik toevallig een deel van SISSA 2 tegen, die ook net aankomen met de auto. Zij hebben ook verloren, evenals het eerste, dus geen geweldige dag voor SISSA. Maar er zijn nog rondes zat te gaan, dus ik ben er zeker van dat we na een paar biertjes in H’tje dit snel vergeten zijn en vol optimisme uitkijken naar de volgende ronde.

Verslag door Diederick