Een ode aan de nieuwe schaker,

Mijn bezoeken aan de interne van SISSA zijn al jaren niet meer frequent. Sporadisch kom ik nog eens langs; voor een pot schaak, of een biertje en een praatje. Wat opvalt is de vele nieuwe gezichten en de vele wel bekende gezichten van mensen die een paar jaar geleden nieuw waren, maar wiens gezicht nog nauwelijks aan een persoonlijkheid is gekoppeld wegens het gebrek aan gesprekken. Zoals gezegd, ik kom niet meer zo vaak.

Ik zie dat het gezellig is, maar met mijn gevoel in standje ‘8 jaar geleden’ voelt het niet meer helemaal bij mij. Gelukkig leer je die gezichten gedwongen wat beter kennen als ze ook op andere momenten eens langskomen in de kroeg, of nog beter, gaan spelen in je externe team. 

Het vlaggenschip in de NOSBO kampt dit seizoen veel met personele problemen. Een aantal spelers zwaaide af, een andere deel vertrok naar verre of nog verdere oorden. Gelukkig is daar de nieuwe schaker! Eerder al vielen Jordi en Aurore in. Ditmaal was het Pieter die, voor de tweede keer, de strijd aan ging als speler van de NOSBOppers. Als je zo’n avondje in teamverband doorbrengt kom je er vanzelf achter dat bij zo’n nieuw gezicht een tof persoon en, niet zelden, een goede schaker hoort!

Goed, genoeg gebazeld. Schaken.

GUCcers slachten, een favoriete bezigheid van elke SISSAan (en zelfs van sommige GUCcers). Bovendien was dit de sterkste van de resterende tegenstanders voor dit seizoen. Iedereen gemotiveerd en met (op bordvolgorde) Koen, Simon, Paul, Edim, Benno, Mathijs, Wouter en Pieter in de opstelling kon het feest beginnen.

Koen mocht voor de tweede keer dit seizoen strijden tegen een Caro. Weer een iets andere variant, een beetje wisselvalligheid en wat missers kleurde de partij. Missers van beide kanten overigens. Het ontstane eindspel werd door Koen juist beoordeeld als beter voor Jan Balje. Jan deed dus de betere zetten, maar Koen het betere remiseaanbod. Dat werd namelijk aangenomen. Na afloop nog een standje van teamleider Mathijs dat er geen overleg (maar wel overweging in teambelang) aan vooraf was gegaan. Maarja.. Die had het zelf druk genoeg om de boot recht te houden.

Op 2 kreeg Simon een bult initiatief van Govert om zijn oren. Gelukkig had hij daarvoor in ruil wel materiaal. Het oogde misschien best eng, maar echt gevaarlijk werd het nooit voor de zwarte koning. Simon mocht dus een punt bijschrijven.

Het derde bord was het toneel voor de strijd tussen Pol en Edwin Zuiderweg. De eerste kwam over uit Tukkerland, de tweede had een drukke werkdag achter de rug. Geen biertjes voor Paul tot hij slecht stond, maar dat was gelukkig snel. En daarna ging het uiteraard beter. Er was wat rekenwerk voor nodig, maar het eindspel dat op het bord kwam leverde een punt op voor Twente en SISSA.

Edimmeke, de man die dit seizoen veel minder punten haalt dan de bedoeling is, mocht op 4 tegen de Groningse Taco. Zoals tot nu toe blijkt is materiaal er om te houden, niet om weg te geven. Taco dacht dat Edim iets weggaf, maar leek vergeten dat hij zelf het materiaal niet kon houden. In een soort psychologisch spel probeerde de GUCcers Edim er achteraf nog van te overtuigen dat hij eigenlijk verloren had gestaan, maar ook achteraf bleek dit niet waar te zijn. (logisch ook, het spel zag er overtuigend uit) Als je de draad kwijt bent, Edim won.

Teamleider van LOS, Columnist van OOG, Redacteur van RTV Noord maar vooral schaakliefhebber Benno kreeg op 5 geen leuke stelling. Misschien dat er meer nuance bij hoort, maar ik was blij met een half punt.

De kapitein van ons schip vertrouwde vandaag op zijn matrozen, maar (beeld je een set op elkaar geklemde tanden in) “houdt echt heel erg veel van schaken.” Doffe ellende, tranen in de ogen, plaatsvervangende pijn en schaamte. Een greep uit de termen die gedachten bij de stelling van Mathijs beschrijven. Maar, het gaat niet om wat je ziet, maar wat je ermee doet. Mathijs kan als geen ander werken met weinig en bouwde langzaam op naar het hoogtepunt van de avond. Een remise.

Als je mee hebt geteld zit je inmiddels op 4.5 punt voor SISSA en 1.5 voor GUC. En dan moet het mooiste nog komen!

Zeven! Zeven! Zeven! Zeven! Een veelgehoorde kreet onder schaaksupporters die 8 net een iets te beledigende uitroep vindt. Maar zeven was vandaag wel waar het gebeurde, waar de schaaksupporter voor uit de stoel veert. Wouter gooide 7! Van zijn 8 pionnen naar voren in zijn Fransman tegen Eddie. Alsof dat nog niet angstig genoeg was veroverde hij vervolgens een stuk en een kwaliteit om nog voor het eerste biertje van Paul al een punt bij te kunnen schrijven.

Zeven was het hoogtepunt, maar acht was ook verdomd mooi! Pieter, die ik betitel als nieuwe schaker, maar die eigenlijk gewoon Schaker en Pieter is, speelde een Caro met zwart. Hij kwam terecht in een listige variant, waar hij naar eigen zeggen de theorie niet meer kende. Toch lukte het hem om alle thematische plannen te combineren tot een gewonnen stelling. In de tijdnoodfase (die zo’n beetje bereikt wordt rond zet 25 met dit speeltempo) bleek de stelling nog wel lastig, waardoor uiteindelijk niet meer dan een remise resteerde.

6-2 dus. Toen snel naar Kenneth, die achter de bar stond. En naar zijn collega die jarig was. En naar het schaakbord, om de partijen van bord 7 en 8 nog een keer te bekijken.

Wat een feest om met de NOSBOppers te mogen schaken!

Verslag door Koen Lambrechts