‘Kaaateeerrr’, meldt Edim drie uur voor aanvang. Hij vult aan met ‘niks geprept – kan elke seconde gebruiken nu’. Okee, dat is dan je eerste bord speler in een wedstrijd waarin we als rode lantaarn drager eindelijk matchpunten willen scoren (na zo’n drie jaar droog gestaan te hebben) Op papier is Winterswijk er met twee punten op de 8e plaats er wat beter aan toe. ‘Geloof in je eigen kracht’ en ‘speel waar je zin in hebt’, probeert Maarten hem nog enig leven in te blazen. Het zijn aanbevelingen waarvan ik vrees dat ze,als ze in praktijk worden gebracht, misschien niet zo goed uitpakken.   

   De teameider van Winterswijk, goddank is het een thuiswedstrijd, overhandigt me een handgeschreven velletje met zijn opstelling. Vraagt naar een wedstrijdformulier. Doe ik niet meer aan in dit digitale tijdperk. Geen hond die nog geïnteresserd is in handtekeningen, laat staan het papier waarop die staan. Ik wil de namen namen natuurlijk wel op het schoolbord kwijt. Als voormalige school heeft het Denksportcentrum nog een prachtig exemlaar. Dionne is me voor. De ene helft is voor SISSA 2 en de andere voor het derde. Mooi, maar op een vorzichtige melding dat het eerste er ook nog is, wordt er wat uitgeveegd en opnieuw begonnen. Het tweede, waarschijnlijk niet toevallig haar team, krijgt de helft, het derde tweedderde van de andere helft. Ik zie toch kans op de luttele twintig centimeter overblijvende ruimte het vlageschip te positioneren.  

   Met die kater van Edim lijkt het mee te vallen. Hij is weliswaar een kwartier te laat door parkeerperikelen, maar komt niet verkeerd uit de opening.Een voorwaarts gepositioneerd paard kan ‘ie op een originele manier stutten. Wel zie ik twee flessen bronwater op zijn tafel staan. Tja, kaaateeerrr. Toch blijkt dat dat buurman Raymon er de eigenaar van is. Raymon heeft zijn leven na een verslaapsessie in het verleden  een andere wending gegeven en is zelfs bijna op tijd. Smetteloos wit shirt, fris gekapt, keurige jongen. Het moet gezegd, hij zit gelaafd door bronwater dan ook goed achter zijn bord. Alsof niets hem ontgaat. Belooft wat. 

   De tegenstander van Mathijs op drie lijkt al in de opening bezorgd. Hoofd omlaag, soms ondersteund door zijn handen. In de stelling zie ik daarvoor nog geen reden. Zijn buurman, de opponent van Kenneth, maakt ook al geen vrolijke indruk. Ook hoofd omlaag, neus een paar decimeter boven het bord. Ook hier manuele ondersteuning. Hij lijkt echt wat minder te staan. Bovendien verbruikt hijerg veel tijd. 

Maarten H. is gebrand op een vol punt. Na twee nullen op rij, in partijen die wat onfortuinlijk en pardoes werden weggeven, moet het natuurlijk geen eierrekje worden. Hij zit heel geconcentreerd achter het bord. Op zijn tegenstander is niets aan te merken.  

De vrouwelijke tegenspeler van Eric Jan op zes zit aan een haarlok. Ze windt die voortdurend om een vinger, wat uiteindelijk resulteert in een bevallige krul. Normaal geven vrouwen, zo las ik ooit in een artikel over nonverbale signalen, met aan hun haar zitten een uiting van interesse in degene met wie ze van doen hebben. In romantische setting zou dat misschien opgevat kunnen worden als een soort paringsbereidheid, maar met Eric Jan heeft ze waarschijnlijk heel andere bedoelingen. Vooralsnog laat Waling zich niet van de wijs brengen. 

De opponent van Maarten R. heeft ook een hebbelijkheidje, hij steekt af en toe vingers in de mond. Niks mis mee, maar je verplaatst er ook de stukken mee. Nou ja, er is erger. Ook Maarten heeft zich niet aan de malaise onttrokken die als een koude mist over ons team kwam in de vorige rondes. Dat wil hij rechtzetten. Je ziet dat die jongen tot op het bot gemotiveerd is. 

Marcel kun je overal neerzetten. Kan het iedereen lastig maken. Maar ook soms van op papier mindere tegenstanders verliezen. Zet hem dan maar hoog, was de redenering, maar nu op acht. Veel spannends gebeurt er nog niet, maar er is wel een ‘zenuwenblokje’ onstaan op c en d 4 en c en d 5. Bij enig rondkijken op belendende borden van het tweede zie ik bij Dinonne en Sjoerd hetzelfde blokje, maar dit terzijde.  

In en na de opening kuieren Mathijs, Kenneth (die bijna letterlijk alle tijd heeft) en Edim wat ontspannen rond. Ze staan dan ook wat beter. Kenneth gaat met g4 op de koning af. Mathijs doet dat met g5. Edim meldt zelfs dat hij het gevoel heeft gewonnen te staan. Okee. Marcel weet na 13 zetten 5 minuten meer op de klok te hebben dan waarmee hij begon. ‘Alles al op het bord gehad’ laat hij weten tijdens een rookpauze. Ondertussen heeft zijn tegenstander al zon 40 minuten verbruikt.  

Ondertussen wat consternatie bij het tweede. Het eerste punt van de middag. In zijn partij tegen Jorn geeft Wiebe Wielenga een dame weg. Die stond aangevallen, maar hij raakte een paard aan. Geeft zelf op zonder de claim af te wachten. Sportief. ‘Dat komt door de leeftijd’, geeft Marcel als verklaring van de misgreep. Nou is Wiebe wat ouder, 58, maar ik waag die uitleg te weerspreken. Is mezelf bijvoorbeeld nooit overkomen en en ik loop ook alweer een tijdje mee. Die ouwelui in het journalistentoernooi van het Tata Steel doen dat ook niet. En ik denk dat ik de gemiddelde leeftijd daar niet eens zoveel opkrik. Wiebe zelf gaat er niet onder gebukt, blijft vriendelijk. Anderen zouden uit zelfhaat misschien spoorslags zijn vertrokken, zoniet Wiebe. Hij blijft tot de laatste partij de verrichtingen van zijn team volgen. Goeie kerel. 

Al met al staan we er niet slecht voor. Marcel heeft het zenuwenblokje zelf verbroken en is nu in het gelukkige bezit van een loperpaar dat zwakke pionnen op de korrel kan nemen. Het vijandelijke paardenpaar lijkt krachteloos. Hij en Kenneth houden de vaart er goed in. Qua tijd dan. Raymon neutraliseert een loper die op zijn koningsvleugel staat gericht. En hij blijft er uit zien of hij alles onder controle heeft. Maarten H. Heeft een pion buit gemaakt. Al heeft de overkant wel een gedekte vrijpion en het loperpaar. Edim is nog steeds tevreden en Mathijs lijkt nog meer aan te sturen op een koningsaanval.  

  Zorgelijke ontwikkelingen zijn er wel bij Eric Jan en Maarten R. EJ’s dame is in problemen. Zijn er nog vluchtvelden? Maarten is zomaar een pion kwijtgeraakt. Je let even niet op en poef, daar gaat je eindspel. Wel kan hij bogen op een zwartveldige fianchettoloper met een vrij schootsveld 

Even vapen buiten. Bij terugkomst blijkt de stelling van Kenneth een ruïne. Stuk ingeleverd. Zijn twee pluspionnen zijn waardeloos. Verder nul compensatie. Rommelt nog wel watmet een toren, maar ik schrijf hem af. Zeker als zich ook nog dameruil aandient. Zijn tegenstander bekijkt de stelling nu met een heel andere blik. Als er werkelijk niets meer te verzinnen valt, geeft Kenneth op. 

Gelukkig gaat het crescendo met Marcel. Zijn opponent kan alleen maar proberen de tent overeind te houden, maar met al die zwaktes lijkt dat niet te doen. Dat blijkt, als later de zware stukken zijn geruild en Marcel twee verbonden vrije pluspionnen heeft. De tegenstander van Maarten R. heeft inmiddels om onverklaarbare redenen zijn pluspion afgestaan. En even later verovert Maarten met een simpel trucje een kwaliteit.  

Dat is maar goed ook, want de een na de ander komt vragen of er remise gemaakt mag worden. Eric Jan heeft zich op miraculeuze wijze uit de problemen gecombineerd. Zeer tot zijn eigen verbazing. ‘Ik stond verloren’, meldt hij. Stond, want hij heeft nu een pluspion. Wel zijn er ongelijke lopers en staat de vijandelijke toren op zijn tweede rij. Doe maar. Tegenstandster weigert, maar gaat een paar zetten later toch akkoord. 

Edim is vastgelopen in goede bedoelingen. ‘Zetherhaling’, aldus Edim. Nou, vooruit dan maar. Het moet wel worden gezegd dat hij zich eerst meldt bij de teamleider en er zich zelf ook van vergewist dat de eindzege geen gevaar loopt. De volgende die zich meldt, is Maarten H. Heeft nog steeds die pluspion, maar vertrouwt het blijkbaar niet helemaal. Zucht, steek maar uit die hand. 

Nog zo eentje: Raymon. Stond ik kort ervoor naar een alleszins nette stelling te kijken, druk tegen een zwakke, achtergebleven pion in een toreneindspel, geen voorzienbae complicaties, blijkt hij remise aangeboden te hebben. Kunnen we hebben, maar voortaan wel even vooraf netjes vragen/melden bij je teamleidert, Raymon. 

Dan denkt ook Mathijs niet verder te komen dan remise. Had iets meer verwacht van deze heavy hitter. Hijzelf misschien ook wel, maar een afgedwongen dameruil maakt een eind aan de aspiraties. 

Resteren nog de borden 7 en 8. Marcel offert een van zijn verbonden vrijpionnen in een loper/paard eindspel op voor een doorbraak elders. Zijn loper is echt veel beter dan het paard in zo’n stelling. Het speelt bijna als vanzelf. Als zijn tegenstander inziet dat na stukkenruil een van die pionnen echt niet bij te halen valt, geeft hij op. 3½ – 3 ½, we staan gelijk. 

Alle ogen richten zich nu op de partij van Maarten R. Weet je nog, kwaliteit in de pocket? Nu is daar een onhoudbare vrijpion op de a-lijn bij gekomen. Een toren er achter en sprinten maar. Totaal gewonnen. Ja, zijn collega’s mogen niet zomaar remise nemen. Wel even de tijdcontrole halen. Daarna blijkt dat Maarten andere ideeën over de stelling heeft dan de op sommige momenten verbijsterde toeschouwers. Niet eerst een paard wegjagen zodat je met schaak een pion slaat. Ook niet met de toren de pion naar de overkant brengen. Het paard ontpopt zich als een hinderlijke horzel waarmee zijn tegenstander eerst een pion wint, en even later zelfs een loper. Dat wint ‘ie niet meer, wordt gevreesd.  

Als Maarten zich even later met een toren vergrijpt aan een h-pion, nog steeds was toren achter de a-pion hét idee, is het zelfs verloren als die toren kan worden afgesneden. Doet zijn tegenstander gelukkig niet. De partij neemt zelfs een voor de Winterswijkers dramatische wending als Maarten er tot ieders verbazing in slaagt een stuk terug te winnen. Daarna offert hij een toren voor de vrije doortocht van de pion. Die promoveert met schaak, waardoor de promotie van een vijandelijke vrijpion kan worden verhinderd. Maarten wordt gefeliciteerd, al heeft Edim twijfels: ‘Moet ik je nou een hand geven of een schop? 

Facit: We zijn af van die laatste plaats. Er had zelfs mogelijk een ruimere overwinning in gezeten. We kijken nu naar boven. Daar zijn nog genoeg teams waarvan we ook kunnen winnen. 

Carl