Puntjes, Pizza, en Pils

Schaken is eigenlijk best wel leuk. Je zou het haast vergeten na het afgelopen rampseizoen, waarin alles de verkeerde kant op viel en meermaals kansloos werd verloren. Het werd op het gegeven moment aardig demotiverend. Maar na een lange zomer zonder competitie bekroop me zo’n kriebelend gevoel toen ik eindelijk weer achter het bord zat. Een niveautje lager zou het toch anders moeten kunnen. Weer gewoon winnen, punten pakken. En dan weer met z’n allen uit eten om het te vieren. En daarna naar H’tje. Je weet wel, die mooie dingen in het leven. GUC 5 moest dan het gewillige slachtoffer worden voor ons genot. Dat zou het natuurlijk nog leuker maken, meteen de derby winnen. Zeer onSISSAaans waren bijna al onze spelers 5 minuten voor 1 gewoon aanwezig in het DSC, alsof er meer kriebelde. Voel je het ook al een beetje?

Afin, de partijen. Op 1 kreeg Pieter een gambiet tegen dat hij goed verwerkte. Tegen het eind van de opening kon er simpel een stuk mee gesnoept worden, waarna na wat kleine schermutselingen er al relatief vroeg een punt bijgeschreven kon worden. Pieter bedacht zich geen moment en ging snel de deur uit om nog te kunnen genieten van een van de laatste zomerse dagen van het jaar. 1-0

Ikzelf had, zoals vaker met wit, mijn tegenstander op zet 1 uit de comfortzone. De evaluatiegrafiek had vervolgens een stabiele hellingsgraad omhoog. 2-0

Jordi kreeg een stelling met op tegenovergestelde vleugels gerokeerde koningen. Op zet 11 was het misschien nog niet direct duidelijk welke aanval sneller zou zijn, maar 8 zetten later was er niks veranderd aan de stelling voor Jordi’s koning en was er op de andere vleugel forse progressie gemaakt. 3-0

Kenneth had een echte kennethpot. Snel aanvallend spelen en de druk gebruiken om af te wikkelen naar een gunstig eindspel. Daarin maakte hij het zichzelf misschien nog wel onnodig moeilijk, maar Kenneth zou Kenneth niet zijn als hij niet gewoon het maximale uit het eindspel zou halen. 4-0

Jorn mocht na een wat moeizaam voorgaand seizoen laten zien dat hij het spelletje toch echt nog niet verleerd is. En hoe… Een structuur werd gemolesteerd waardoor veldjes vrijkwamen, en een pion werd geofferd voor actief spel over de A-lijn. Zoals een wijs man ooit zei: bam bam bing bing bong bing bing. 5-0

Winst binnen dus de rest kunnen we snel afraffelen. Als ik nog teamleider zou zijn zou Edim nooit meer gesloten stellingen van mij mogen spelen. Niels moet op concentratiekamp. En Wouter mag nooit meer tegen Russell opgesteld worden. 5-3

Sjezuskriebels dat voelt lekker. Evenals die pizzapuntjes en het bier dat na afloop door je keel mag glijden. En dat alles in goed gezelschap. Wat is schaken toch een mooi spel als je wint.